ناگهان پرده برانداخته‌ای یعنی چه

مست از خانه برون تاخته‌ای یعنی چه

وصال او ز عمر جاودان به

خداوندا مرا آن ده که آن به

گر تیغ بارد در کوی آن ماه

گردن نهادیم الحکم لله

عیشم مدام است از لعل دلخواه

کارم به کام است الحمدلله

خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه

که در هوای تو برخاست بامداد پگاه

ای پیک راستان خبر یار ما بگو

احوال گل به بلبل دستان سرا بگو

گلبن عیش می‌دمد ساقی گلعذار کو

باد بهار می‌وزد باده خوشگوار کو

خط عذار یار که بگرفت ماه از او

خوش حلقه‌ایست لیک به در نیست راه از او

مرا چشمیست خون افشان ز دست آن کمان ابرو

جهان بس فتنه خواهد دید از آن چشم و از آن ابرو

تاب بنفشه می‌دهد طره مشک سای تو

پرده غنچه می‌درد خنده دلگشای تو